Promocja książki Krystyny Nity - zaproszenie!

Gminna Biblioteka Publiczna i Ośrodek Kultury w Tarnówce oraz Muzeum

Ziemi Złotowskiej w Złotowie zapraszają na promocję książki Krystyny

Nity "Na skraju Krajny". „Na skraju Krajny” jest pierwszą książką

opowiadającą o losach Piecewa, Osówki, Węgierc, Pomiarek, Bartoszkowa,

Annopola i Sokolnej. Spotkanie z autorką poprowadzi Kamila

Krzanik-Dworanowska, dyrektor Muzeum Ziemi Złotowskiej w Złotowie.

Uczestnicy będą mogli zakupić książkę z oryginalnym wpisem autorki.

Napisana prostym językiem publikacja „Na skraju Krajny” powinna znaleźć

się na półce zarówno pierwszych mieszkańców naszych wsi, jak i ich

dzieci i wnuków.

Krystyna Nita  pochodzi z Piecewa, leżącej na Złotowszczyźnie maleńkiej

wsi krajeńskiej. Po ukończeniu złotowskiego liceum ogólnokształcącego

studiowała geologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 45 lat mieszka w

Krakowie, ucząc języka francuskiego w jednej z krakowskich szkół. Jej

pasją jest odkrywanie historii wielokulturowej Krajny. W 2016 roku

napisała monografię "Piecewo, wieś - w której żyję", za którą otrzymała

nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego. W swojej drugiej książce

opowiada o losach dawnych i obecnych mieszkańców wsi leżących w gminie

Tarnówka. Znajdziemy w niej odpowiedzi na pytania: kto zbudował

kościoły, domy, szkoły, drogi, kolej, gorzelnię, kim byli dawni

mieszkańcy, co się z nimi stało, skąd i kiedy przybyli do naszych wiosek

obecni mieszkańcy, jaki bagaż doświadczeń przywieźli ze sobą oprócz

skromnego dobytku, jak wyglądały pierwsze lata życia polskich

osiedleńców w Annopolu, jak stworzono świetnie działającą do dziś straż

pożarną w Osówce, jak budowano nasze szkoły, ile trudu włożono w

uruchomienie gorzelni w Pomiarkach, co się stało z cmentarzami w naszych

wsiach.

Specyfika miejscowości w pobliżu doliny Gwdy była inna zarówno przed

wojną jak i po wojnie. Przed wojną nie było walki o polskość, po wojnie

nie było konfliktów z autochtonami. Osiedleńcy nie znali historii

regionu, w którym zamieszkali. W szkołach nie było edukacji regionalnej.

Wszyscy niemieccy mieszkańcy naszych wsi wyjechali w 1945 i 1946 roku.

Zabrakło osób, które mogłyby „wiedzę” podawaną przez ówczesne oficjalne

źródła zweryfikować. Nie znaliśmy historii naszych miejscowości. W

naszych wsiach urodziło już się kilka pokoleń Polaków. Ludzie chcą

poznać historię regionu, ważnych miejsc w swoich wsi i historie

mieszkańców zarówno niemieckich, jak polskich. Autorka stara się tę

„białą plamę” historii zlikwidować.